Μιχάλης Τρεμόπουλος

Συνέντευξη του Μιχάλη Τρεμόπουλου

στον Δημήτρη Μανιάτη -εφημερίδα "Τα ΝΕΑ"

Από τους πιο γνωστούς και μάχιμους οικολόγους ο Μιχάλης Τρεμόπουλος είναι εκ των πρωταγωνιστικών προσώπων στην πράσινη κινητικότητα στο πολιτικό και κοινωνικό τοπίο ως στέλεχος των Πράσινων και με εμπειρία από την Ευρωβουλή και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Από τα πρώτα του βήματα στα κινήματα του ’70 και του ‘΄80, μέχρι και την περιπέτεια με την Covid-19 ο Τρεμόπουλος διηγείται και αναλύει στιγμές, θέσεις και προοπτικές για τον πλανήτη και τη χώρα σε μια συγκυρία όπου η κλιματική κρίση έχει κεντρικό χαρακτήρα και συνδέεται με την ίδια την καθημερινότητα.

Καταρχάς από όσο ξέρω βγήκατε από μια περιπέτεια με την πανδημία. Θα θέλατε να μας πείτε κάτι; Το λέω τώρα που ενώ ο ιός δείχνει να διαχέεται μαζικά, σαν να υπάρχει χαλάρωση στην επιτήρηση, ιχνηλάτηση, μέτρα προστασίας κτλ.

Πραγματικά «πήγα κι ήρθα». Ευτυχώς είχα καλή υποδομή και δύναμη. Δυστυχώς όμως πολλοί συνάνθρωποί μου δεν τα κατάφεραν. Ήδη ξεπεράσαμε τους 27.000 νεκρούς μόνο στην Ελλάδα. Έχουμε υπερτριπλάσια αναλογία θανάτων νοσηλευόμενων ασθενών σε σχέση με τον μέσο όρο των 27 χωρών της ΕΕ. Χώρια όσοι κατέληξαν ή επιδεινώθηκε η υγεία τους από άλλες ασθένειες. Η πανδημία βρήκε ευάλωτο το Εθνικό Σύστημα Υγείας μετά από το πρόγραμμα 10ετούς λιτότητας, αφού οι συνθήκες που επικρατούσαν ήδη, με υπερωρίες εξοντωτικές και απλήρωτες στο υγειονομικό προσωπικό, με ελαττωματικό εξοπλισμό, με μεγάλες λίστες αναμονής για χρόνια νοσήματα και χειρουργικές επεμβάσεις, με ελάττωση της ποιότητας των υπηρεσιών λόγω περιορισμένου χρόνου εξέτασης και διαχείρισης των ασθενών, με περικοπές φαρμάκων από τις λίστες, υπέσκαπταν το ανθρώπινο δικαίωμα στην Υγεία. Ο ρόλος της Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης υποβαθμίστηκε. Οι χειρισμοί που ακολούθησε η κυβέρνηση σε μέσα μεταφοράς, σχολεία, εκδηλώσεις πολιτισμού, εστίαση και τουρισμό ήταν λανθασμένοι και ανεπαρκείς. Ακούσαμε και ότι οι επενδύσεις στις ΜΕΘ και η στελέχωσή τους αποτελούν πεταμένα λεφτά. Οι αντιφατικές κυβερνητικές επιλογές και η κακή επικοινωνιακή διαχείριση της πανδημίας έδωσαν έδαφος σε ανορθολογικές προσεγγίσεις. Ο κόσμος έχει κουραστεί στον τρίτο χρόνο της πανδημίας και η χαλάρωση στα μέσα προφύλαξης ήταν αναμενόμενη. Επαφίεται στην κρίση του καθένα να κρατήσει υπεύθυνη στάση, παίρνοντας μέτρα για τον περιορισμό της εξάπλωσης των μεταλλάξεων.

του Μιχάλη Τρεμόπουλου,

πρώην ευρωβουλευτή,

υποψήφιου Δήμαρχου Θεσσαλονίκης

Από τηνπρώτη στιγμή της πυρκαγιάς στο εργοστάσιο ανακύκλωσης στη Σίνδο ζητήσαμε να ελεγχθεί η διασπορά των διοξινών και μέχρι στιγμής ουδείς δείχνει να συγκινείται. Σαν να είναι μη θέμα!

Λες και αυτή η πόλη δεν έχει υποστεί τις επιπτώσεις από το μεγαλύτερο βιομηχανικό ατύχημα που έχει συμβεί στη χώρα, αυτό της πυρκαγιάς στις δεξαμενές της JetOilκαι δεν είχαμε και τότε αποκαλύψει ότι τεράστιες ποσότητες από καρκινογόνες ουσίες είχαν διασπαρεί σε όλη την Κεντρική Μακεδονία και έφτασαν μέχρι και τη Βουλγαρία.

Υπάρχει δυστυχώς πλούσια εμπειρία από τις πολλές και ύποπτες πυρκαγιές σε εργοστάσια χαρτοποιίας και ανακύκλωσης στην Ελλάδα.

Θυμίζουμε ότι από έρευνες μετά την πυρκαγιά του 2015 στον Ασπρόπυργο προέκυψε ότιτο 4,25% των καμένων υλικών ήταν επικίνδυνα και το 10,54% δυνητικά επικίνδυνα. Και επειδή κατά την καύση πλαστικών, ελαστικών κ.ά παράγονται εξαιρετικά επικίνδυνες ουσίες, όπως οι διοξίνες, τα φουράνια, οι πολυαρωματικοί υδρογονάνθρακες, τα βαρέα μέταλλα και τα μικροσωματίδια PM 10 και PM 2,5, ρυπαίνεται η ατμόσφαιρα και μετά το έδαφος, τα φυτά, τα νερά και τα τρόφιμα. Και βεβαίως, καταλήγουν στο πιάτο μας.

Το ίδιο πέπλο έχει πέσει και στην έρευνα των αιτίων της πυρκαγιάς, που έχει πολλά ερωτηματικά να απαντήσει.

Στη μονάδα κατέληγε το σύνολο του περιεχομένου του προβληματικού συστήματος των μπλε κάδων από τον Δήμο Θεσσαλονίκης και από άλλους έξι δήμους του ΠΣΘ. Ήδη το 45% του περιεχομένου των μπλε κάδων πήγαινε στον ΧΥΤΑ για θάψιμο γιατί δεν μπορούσαν να ανακυκλωθούν. Τώρα θα πηγαίνουν όλα στη Μαυροράχη -σε ειδικό χώρο του πυρκαγιά, όπως λένε- μέχρι να ξαναγίνει εργοστάσιο διαλογής.

Η «Οικολογία – Αλληλεγγύη» αναρωτιέται:

-Ποιος ελέγχει τη διασπορά των διοξινών στην ευρύτερη περιοχή και τι μέτρα έχουν παρθεί;

-Γιατί το εργοστάσιο ανακύκλωσης να είναι ιδιωτικό;

-Ποιος και με ποιες διαδικασίες είχε εγγυηθεί την πυρασφάλειά του;

-Γιατί να μην κάνουν μια σχετική επένδυση σε μονάδα ανακύκλωσης οι Δήμοι, με πρώτο αυτόν της Θεσσαλονίκης;

-Γιατί στον ΦΟΔΣΑ και στην ΠΕΔ κάποιοι ποντάρουν στο εργοστάσιο καύσης, βαφτίζοντας το ως εργοστάσιο «ενεργειακής αξιοποίησης», συμπλέοντας με τους εγχώριους και διεθνείς εργολάβους και υποσκάπτοντας το μέλλον της ανακύκλωσης;

Δυστυχώς, τα ίδια ερωτήματα θέτουν και άλλοι σε πολλές χώρες του κόσμου. Η άρνηση της Κίνας από την 1.1.2018 να συνεχίσει να είναι ο σκουπιδότοπος της Δύσης, απαγορεύοντας τις εισαγωγές ανακυκλώσιμων υλικών, είχε ως συνέπεια να αυξάνονται οι καύσεις των πλαστικών και η αναπόφευκτη τοξική ατμοσφαιρική ρύπανση. Έχουν υπάρξει εκατοντάδες πυρκαγιές σε χώρους αποθήκευσης ανακυκλώσιμων υλικών. Οι τιμές πλαστικού scrap κατέρρευσαν, όπως και αυτές της χαμηλής ποιότητας χαρτιού. Βουνά από πλαστικές συσκευασίες σχηματίστηκαν σε περιοχές των ΗΠΑ, της Βρετανίας και αλλού, καθώς το κόστος επεξεργασίας και ανακύκλωσής τους εκτινάχθηκε στα ύψη. Η ομίχλη των διοξινών δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να επιδεινώσει την υγεία μας και να κρύψει το πρόβλημα.

Ο πλανήτης υποφέρει από τους τόνους πλαστικών που καταλήγουν στους ωκεανούς και στην τροφική αλυσίδα. Από το 1950 που άρχισε η μαζική παραγωγή πλαστικών μέχρι σήμερα έχουν παραχθεί 8,3 δισεκατομμύρια μετρικοί τόνοι πλαστικών. Αν η παραγωγή τους συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό, μέχρι το 2050 η βιομηχανία του πλαστικού θα καταναλώνει το 20% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου.

Μέχρι το 2030 συνολικά 111 εκατομμύρια μετρικοί τόνοι πλαστικών θα καταλήξουν σε άλλα σηµεία του πλανήτη. Ήδη το 2018 οι ΗΠΑ εξήγαγαν το 50% των πλαστικών σκουπιδιών τους στην Ταϊλάνδη, τη Μαλαισία και στο Βιετνάμ. Σύντομα θα αναγκαστούν να τα απαγορεύσουν κι εκεί.

Στη Μεγάλη Βρετανία αποκαλύφθηκε ότι στις επίσημες καταγραφές των εξαγόμενων ποσοτήτων εταιρείες παρουσίασαν παραπάνω όγκο πλαστικών απορριμμάτων, ούτως ώστε να αυξήσουν παράνομα το κέρδος τους ενώ άλλες δεν διασφάλιζαν ότι τα πλαστικά απορρίμματα όντως ανακυκλώνονται.

Από το 1992 η Κίνα μέχρι την απαγόρευση των εισαγωγών είχε εισαγάγει περισσότερους από 106 εκατομμύρια μετρικούς τόνους πλαστικών, δηλαδή περίπου το 50% των πλαστικών που έχουν συλλεχθεί από 123 χώρες. Τα περισσότερα προερχόταν από 43 χώρες, με πρώτες τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Γερμανία, την Ιαπωνία και το Μεξικό.

Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Worldwatch ο μέσος Βορειοαμερικανός ή Ευρωπαίος καταναλώνει 100 κιλά πλαστικού κάθε χρόνο. Η ΕΕ, που παράγει 25 εκατομμύρια τόνους τον χρόνο, εκ των οποίων ανακυκλώνεται μόνο το ένα τέταρτο, αποφάσισε να απαγορεύσει πλαστικά είδη μιας χρήσης, όπως τα πλαστικά μαχαιροπίρουνα και πιάτα, οι μπατονέτες, τα καλαμάκια κ.α. να αυξήσουν τους στόχους ανακύκλωσης στο 70% για άλλα υλικά συσκευασίας μέχρι το 2030.

Χρειαζόμαστε μια πιο αποφασιστική στροφή. Μερικές προτάσεις:

-Εκσυγχρονισμός της ανακύκλωσης, με διαλογή στην πηγή των απορριμμάτων σε 4 ρεύματα και

-Διαδημοτική συνεργατική μονάδα/ες διαχείρισης, σε συνεργασία με τους πολίτες, ώστε να ξεβαλτώσει η ανακύκλωση στη Θεσσαλονίκη από το 14%.

-Κατάργηση του συστήματος των μπλε κάδων

-Καλύτερη φύλαξη των υλικών, ώστε να είναι ανταποδοτική η ανακύκλωση.

-Παρέμβαση στην παραγωγή για μείωση των υλικών συσκευασίας.

-Δημιουργία πολλών «πράσινων σημείων» μέσα στον πολεοδομικό ιστό.

-Ενίσχυση των επαγγελμάτων επιδιόρθωσης και επανάχρησης των περιττών ή τεχνητά απαξιωμένων υλικών.

-Συνεργασία του Δήμου με την κοινωνία των ενεργών πολιτών και στήριξη των εγχειρημάτων ΚΑΛΟ.

Και πάνω απ’ όλα, να δοθούν κονδύλια από το Πράσινο Ταμείο, που μετά την πυρκαγιά στον Ασπρόπυργο έδωσε 5 εκατομμύρια ευρώ για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων.

__________________________

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Μακεδονία στις 5/5/2019

Θέλουμε να φτιάξουμε τη Θεσσαλονίκη των ονείρων μας!
Αυτό κάνουμε ως «Οικολογία – Αλληλεγγύη» εδώ και χρόνια.
Έλα μαζί μας! Γίνε μέρος της λύσης!
Για να αλλάξουμε ριζικά τις δημοτικές πολιτικές.

Είμαστε έτοιμοι για ν' αλλάξουμε τον Δήμο Θεσσαλονίκης!

Ελάτε στην παρουσίαση των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων της «Οικολογίας – Αλληλεγγύης» και του προγράμματός της στο θέατρο Αλέξανδρος (Εθν. Αμύνης 1), το Σάββατο 16.3, στις 6 μμ.

Με λογισμό και μ' όνειρο, με πρόγραμμα και με στελέχη που θα το υλοποιήσουν, κάνουμε την πρώτη μεγάλη δημόσια εκδήλωση της ανοιχτής μας κίνησης για τον Δήμο.

Μας βρίσκετε κι εδώ: Οικολογία Αλληλεγγύη

και στο σχετικό fb event: https://www.facebook.com/events/296288211039560/

..

Συνέντευξη του υποψήφιου δημάρχου της Οικολογίας Αλληλεγγύης, Μιχάλη Τρεμόπουλου στο Real FM Θεσσαλονίκης. Ακούστε την πατώντας πάνω στην εικόνα ή στον παρακάτω σύνδεσμο: https://soundcloud.com/oikologia_allhlegyh/real-fm-15-3-2019

Συνέντευξη του Μ. Τρεμόπουλου υποψήφιου δημάρχου Θεσσαλονίκης με την Οικολογία Αλληλεγγύη που παραχωρήθηκε στους Δημήτρη Συρμάτση και Δημήτρη Διαμαντίδη την Πέμπτη 14/3/2019. Ακούστε την πατώντας πάνω στην εικόνα ή στον παρακάτω σύνδεσμο: https://soundcloud.com/oikologia_allhlegyh/trem_rthess

Ακολουθεί η ενδιαφέρουσα ιστορία που ζήτησε η εφημερίδα Karfitsa από τον Μιχάλη Τρεμόπουλο, με φωτογραφίες από το παρελθόν, που να συνδέονται με το σήμερα

Ήταν η εποχή που αφήναμε ακόμη τα ποδήλατα ξεκλείδωτα. Ήταν έκπληξη, λοιπόν, όταν μετά από ένα τζαμπέ σινεμά από το τοιχάκι στο Ναταλί, ανακάλυψα ότι το ποδήλατό μου είχε κάνει φτερά! Ήταν τόσο σημαντικό το γεγονός τότε, που το είχε γράψει και η "Μακεδονία" από το αστυνομικό δελτίο.

Ενάμισι χρόνο το έψαχνα, ώσπου το εντόπισα παραλλαγμένο και παρκαρισμένο στο λούνα παρκ της Σαλαμίνας. Περίμενα υπομονετικά μέχρι να έρθει ο κλέφτης και παράλληλα ειδοποίησα την αστυνομία. Όλοι μαζί κουβαληθήκαμε στο Τμήμα και οι ανακρίσεις απέδειξαν ότι το ποδήλατο είχε αλλάξει τρία χέρια. Άψογος ο αρχικλέφτης -οι γονείς του κυρίως- μου αποκατέστησε το ποδήλατο στην αρχική του μορφή. Το ανταπέδωσα κι εγώ στο δικαστήριο, λέγοντας πως δεν επιθυμώ την τιμωρία του.

Έπρεπε όμως να το γιορτάσουμε. Και το επόμενο καλοκαίρι, τρεις συμμαθητές και φίλοι αποφασίσαμε να κάνουμε τον γύρο της Χαλκιδικής με το ποδήλατο! Άθλος πραγματικός! Αλλά τον κάναμε, μαζί με μπανάκια σε πανέμορφες ακτές. Και το ευχαριστηθήκαμε, παρά τις ταλαιπωρίες. Μέχρι και προσαγωγή στο τμήμα της Ιερισσού είχαμε και κράτηση επί δίωρο, γιατί θεωρηθήκαμε ύποπτοι!

Το ηρωικό μου ESKA, με τρεις ταχύτητες, φορτωμένο και με τη βαριά στρατιωτική σκηνή, άντεξε τη δεκαπενθήμερη περιπέτεια. Χωματόδρομοι στο φουλ τότε η Χαλκιδική, τα φουιτ ξεκόλλησαν στην επιστροφή και ανέβηκα την ανηφόρα του Φοίνικα με τη ζάντα και τη βοήθεια του Δημήτρη. Για 15 μέρες δεν άντεχα να καθίσω από την ταλαιπωρία τις πέτσινης σέλας.

Τέλος καλό, όλα καλά…

Το ποδήλατο αυτό με συντρόφεψε για πολλά χρόνια. Και σήμερα ξεκουράζεται στην αποθήκη, περιμένοντας τη στιγμή που θα κοσμήσει το Μουσείο οχημάτων της πόλης...

Σίγουρα δημιουργεί θλίψη που αρκετοί έχουν αγοράσει ποδήλατα για να μετακινούνται στην πόλη και τα κρατάνε στο σπίτι, γιατί οι ποδηλατόδρομοι είναι ελάχιστοι, αποσπασματικοί, μη ασφαλείς και καταπατούνται από τα ΙΧ. Οι ποδηλάτες έχουν σαφώς αυξηθεί από το 1983 που η Οικολογική Κίνηση έκανε την πρώτη ποδηλατοπορεία στη χώρα και απαιτούν σεβασμό και υποδομές!

(στη φωτό ο μεγάλος μου γιος νήπιο στο καθισματάκι και σήμερα τελειόφοιτος φοιτητής)

Όλες οι απαντήσεις εδώ: https://www.karfitsa.gr/%CE%B5%xwtnyrgA1a-4ECE%B3%