Συνέντευξη παραχώρησε ο κ. Μιχάλης Τρεμόπουλος, στη δημοσιογράφο κ. Αθανασία Δαφιώτη στο πλαίσιο της επίσκεψης δημοσιογράφων καλεσμένων του Γραφείου της Αθήνας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο κατά τη διάρκεια της Συνόδου της Ολομέλειας από τις 14 μέχρι και τις 17 Νοεμβρίου 2011 η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Δράμας Εργασία..συν
• «Η πτώση Παπανδρέου, έχει μια Ευρωπαϊκή διάσταση, η οποία για εμάς σημαίνει παραβίαση της Ευρωπαϊκής νομιμότητας»
• «Αυτό που χρειάζεται είναι η έκφραση της Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης, η εγγύηση των συνόρων, η βοήθεια για επίλυση των εκκρεμών ζητημάτων με την Τουρκία, η αποχώρηση του Τουρκικού στρατού από την Κύπρο, ούτως ώστε να μην υπάρχει ανάγκη για τέτοιου είδους υπέρογκους εξοπλισμούς από τους οποίους δεν κερδίζει η Χώρα»
• «Δεν αρκεί να μιλάμε για πράσινη ανάπτυξη πρέπει να μιλήσουμε για μια πράσινη οικονομία συνολικά με τέτοια χαρακτηριστικά που να επιτρέπουνε μόνιμα να έχουμε τα
οφέλη στη χώρα και στους Έλληνες πολίτες»
Η πλήρης συνέντευξη όπως δημοσιεύτηκε στο 232ο φύλλο της εφημερίδας έχει ώς εξής:
Ερ.: Κύριε Τρεμόπουλε χαίρομαι ιδιαίτερα που σας συναντώ και θα περάσουμε κατευθείαν στα θέματά μας.
Απ.: Ευχαριστώ να είστε καλά.
Ερ.: Η πρώτη ερώτηση που θα ήθελα να σας κάνω είναι γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν προχώρησε σε οικονομική ένωση αλλά αρκέστηκε μόνο στην νομισματική ένωση;
Απ: Αυτό είναι η απάντηση που θα έδινα γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπόρεσε να βοηθήσει έγκαιρα και στο ζήτημα της Ελληνικής κρίσης. Είναι προφανές ότι είναι η απάντηση στα προβλήματα, γιατί εμείς θέλουμε την ευρωπαϊκή ενοποίηση και φυσικά δεν πρέπει η ένωση να παραμείνει σε ένα νομισματικό επίπεδο. Αυτό είναι το πρόβλημα ότι δεν είχε τα εργαλεία, δεν ήταν έτοιμη στο να προχωρήσει και σε οικονομική ενοποίηση, σε φορολογική ενοποίηση, και σε πολιτική ενοποίηση. Προφανώς υπάρχουν διαφορετικές νοοτροπίες, υπάρχουν διαφορετικά συμφέροντα που συγκρούονται και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υπάρχουν όμως ταυτόχρονα και πολιτικές που κυριαρχούν. Σήμερα εμείς μπορεί να θέλουμε την κοινή Ευρωπαϊκή προοπτική, αλλά ξέρουμε πολύ καλά ότι οι δυνάμεις που σήμερα ελέγχουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Κομισιόν που ασκεί τις πολιτικές είναι αυτές που λέμε Σοσιαλφιλελεύθερη συναίνεση. Δηλαδή και αυτό δεν είναι το ίδιο πράγμα μέσα στις δεκαετίες που πέρασαν. Στην δεκαετία του 1970 και του 1980 για παράδειγμα, είχε μοντέλο τις βόρειο-Ευρωπαϊκές χώρες, πως πέτυχαν δηλαδή εκεί οι Σοσιαλδημοκράτες το κοινωνικό κράτος. Παράλληλα εκείνη την περίοδο και στην Ελλάδα είχαμε τον παππού Καραμανλή να τον κατηγορούν για Σοσιαλομανία. Κρατικοποιούσε τις τράπεζες, τα ναυπηγία, την Ολυμπιακή. Ήτανε άλλο το βάρος σε αυτό το μοντέλο της Ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά ταυτόχρονα και της συνεργασίας των μεγάλων πολιτικών σπιτιών πέρα από τον άξονα Γερμανίας – Γαλλίας. Αυτή όμως η πολιτική μετά την Θάτσερ και την πολιτική Ρήγκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής έδωσαν μεγαλύτερη έμφαση στην φιλελεύθερη προσέγγιση. Έτσι λοιπόν σήμερα και μετά την κατάρρευση των χωρών του υπαρκτού Σοσιαλισμού η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αυτό το πρόσημο, η Κομισιόν αποτελείται από την πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλδημοκρατών και των Φιλελευθέρων. Οι Πράσινοι καταψήφισαν την συγκεκριμένη Κομισιόν. Έτσι λοιπόν σήμερα δεν αρκεί να κάνει κανείς κριτική, μάλλον δεν θα έπρεπε να κάνει κανείς κριτική απλώς στην ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στους θεσμούς, αλλά στο ποιες δυνάμεις σήμερα είναι κυρίαρχες. Αυτό είναι το ένα σημαντικό πρόβλημα, αλλά ταυτόχρονα και μέσα σε αυτά τα πλαίσια των γνωστών παλαιών κατεστημένων κομμάτων θα μπορούσαν να κάνουν περισσότερα αν είχαν εργαλεία στην κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.
Ερ: Η Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη είναι κάτι ουσιαστικό που θα έπρεπε να εκφράζει, τι σημαίνει αυτό για τους πράσινους;
Απ: Σημαίνει ότι από τον Δεκέμβρη του 2009 κάνανε μια πρόταση για έκδοση ευρωομολόγων που σημαίνει ότι θα μπορούσανε να δανειστούν οι φτωχότερες χώρες με την εγγύηση κατά κάποιο τρόπο των πιο πλούσιων, μια και έχουν τα τρία “Α”, να δανείζονταν αυτοί με πιο χαμηλά και όχι με τοκογλυφικά επιτόκια για να βουλιάζουν ακόμη περισσότερο. Βέβαια εδώ υπήρχαν διάφορα προβλήματα και μιλάμε για μεταρρύθμιση των συνθηκών. Σημασία έχει ας πούμε ότι η Μέρκελ απευθυνόταν στην εσωτερική κοινή γνώμη, οι Βορειο-Ευρωπαίοι έχουν άλλη αντίληψη για την έννοια του χρέους, της δημοσιονομικής πειθαρχίας γενικότερα. Αυτή η προτεσταντική ηθική κυριαρχεί και θεωρούν ότι αυτός που χρωστάει είναι και αμαρτωλός. Αυτό δεν βοήθησε καθόλου ούτε τις κυβερνήσεις, στο να κάνουν ένα βήμα παραπέρα. Αυτά που κάνουν στην δικιά τους λογική έχουν και πολύ μεγάλη καθυστέρηση. Στην Ελλάδα όπως αποδείχτηκε από την τελευταία έκθεση, την απόρρητη του ΔΝΤ που δημοσιοποιήθηκε, εφάρμοσαν λάθος συνταγή σε λάθος Χώρα λάθος στιγμή. Αυτό έδειξε το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται. Άρα λέμε ότι και σήμερα αυτά που προσπαθούν να κάνουν με το «κούρεμα» το οποίο εμείς ως πολιτική δύναμη υποστηρίξαμε και μάλιστα μιλήσαμε για μείωση του χρέους. Διότι δεν μπορεί να τα πληρώσει αυτά η Ελλάδα, με την προϋπόθεση όμως ότι δεν μπορούν να θιχθούν και δεν πρέπει να θιχθούν τα ασφαλιστικά ταμεία για παράδειγμα. Άρα αυτό που θέλουν ως δεδομένο και το βάζουν ως προϋπόθεση. Η υπογραφή της δανειακής σύμβασης στην ουσία είναι ανοικτό θέμα. Ούτε δανειακή σύμβαση υπάρχει, ούτε διαπραγματεύσεις έχουν γίνει. Άρα χρειάζεται και στην Ελλάδα να ανοίξει αυτή η συζήτηση, για αυτό και δεν θέλαμε εκλογές «αύριο» ούτως ώστε να σταματήσει ο εκβιασμός με την 6η δόση, να μπορέσουμε μια και ο Ελληνικός λαός έχει κάνει θυσίες. Μη ξεχνάτε κ. Δαφιώτη πως έχουν εφαρμοστεί οι πολιτικές και δεν εξαρτήθηκε από μια μελλοντική σύμβαση για άλλο θέμα στην ουσία, αλλά είναι η πολιτική του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου, με όλες αυτές τις περικοπές που εξόντωσαν τους ανθρώπους, τους μισθούς, τις συντάξεις. Άρα έπρεπε να παρθεί η 6η δόση και όχι η Κομισιόν να το βάζει ως προϋπόθεση, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί, για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε παραπέρα. Η κυβέρνηση αυτή οφείλει να υπερασπίσει τα συμφέροντα της Χώρας πια και να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές.
Ερ: Κύριε Τρεμόπουλε, εσείς ως Έλληνες Ευρωβουλευτές μπορέσατε να κάνετε κάτι ή τι κάνατε προς την κατεύθυνση αυτή;
Απ: Εγώ προσωπικά όταν σας είπα πριν για την πρόταση αυτή των Ευρωπαίων Πράσινων, είναι μια δυναμική ομάδα των 56 Ευρωβουλευτών, η οποία έχει στην ουσία και την εναλλακτική άποψη για το πώς πρέπει να προχωρήσουμε. Όταν λοιπόν τον Δεκέμβρη του 2009 μιλήσαμε για την έκδοση Ευρωομολόγων, συζητήσαμε και με άλλες ομάδες και πέρασε ως απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε έκθεση τον Μάρτιο του 2010. Από τότε λοιπόν και μέχρι σήμερα τα Ευρωομόλογα δεν έχουν βγει, δεν έχουν κυκλοφορήσει. Θα μπορούσε λοιπόν αυτό που λέμε εμείς Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη να έχει εκφραστεί από τότε. Άλλα όμως είχαν κατά νου η Μέρκελ, ο Σαρκοζί και οι υπόλοιποι, και παρόλο που το τονίζω, υπάρχει απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Δηλαδή τα αντίστοιχα κόμματά τους στο Ευρωκοινοβούλιο το ψήφισαν. Δεν εφαρμόστηκε όμως ας πούμε στην Γερμανία. Εκεί είχαμε διάφορους να λένε «γιατί δεν πουλάτε κανένα νησί» και όλα αυτά, η στοχοποίηση δηλαδή των Ελλήνων πολιτών. Αυτό ήτανε στο πολιτικό επίπεδο. Από εκεί και πέρα υπήρχανε και άλλες κινήσεις. Ο Κον Μπετίτ για παράδειγμα και με στοιχεία που του έδωσα εγώ προσωπικά έβαλε το θέμα των εξοπλισμών, και ρωτούσε γιατί η Ελλάδα να έχει τόσο υπέρογκους εξοπλισμούς λες και θα λύσει τα προβλήματα της με πόλεμο. Αυτό που χρειάζεται κ. Δαφιώτη είναι η έκφραση της Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης, η εγγύηση των συνόρων, η βοήθεια για επίλυση των εκκρεμών ζητημάτων με την Τουρκία, η αποχώρηση του Τουρκικού στρατού από την Κύπρο, ούτως ώστε να μην υπάρχει ανάγκη για τέτοιου είδους υπέρογκους εξοπλισμούς από τους οποίους δεν κερδίζει η Χώρα. Ίσα ίσα βουλιάζει ακόμη περισσότερο και όπως είναι γνωστό την τελευταία δεκαπενταετία έχει αλλάξει η πηγή των εξοπλισμών. Δεν είναι πλέον Αμερικανική αλλά είναι Γερμανική και Γαλλική. Κάνει δηλαδή η Ελλάδα μια διπλωματία των εξοπλισμών για μπορέσει να τα έχει καλά για διάφορα Εθνικά ζητήματα με τις Χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην ουσία αγοράζει όπλα από αυτούς. Όταν πήραμε την περιβόητη απόφαση στο Βουκουρέστι τότε για να μην μπει η FYROM στο ΝΑΤΟ κλπ, αμέσως μετά ήρθε ο Σαρκοζί αν θυμάστε και λέει θα πάρετε κανένα υποβρύχιο, κανένα πυρηνικό εργοστάσιο κλπ… Ε, λοιπόν αυτοί είναι ντίλερ στην ουσία των συμφερόντων των Χωρών τους, και τώρα ακόμη και ενώ η Χώρα είναι βουλιαγμένη, πάλι συζητάνε αν θα παραγγείλουμε εξοπλιστικά από τον ένα η από τον άλλο. Λοιπόν αυτά όλα πρέπει να τελειώνουν. Άρα καταλήγω πως ήταν αλλά μια μεγάλη συμβολή των Πράσινων σε αυτό το θέμα και να σας πω και άλλες που δεν έγιναν και τόσο γνωστές στην Ελλάδα. Ας πούμε οι Γερμανοί Πράσινοι πέρσι κάνανε μια καμπάνια «διακοπές στην Ελλάδα», δηλαδή στην Ελλάδα της κρίσης παρόλο που υπήρχαν τόσες αναστατώσεις και δυσκολίες για τους τουρίστες, και αυτό απέδωσε. Απέδωσε γιατί πέρασε ως καμπάνια μέσα στην συνείδηση των Γερμανών. Γνωρίζω αρκετούς που επέλεξαν να κάνουν τις διακοπές στην Ελλάδα και φέτος είχαμε αύξηση παρόλα τα προβλήματα που υπήρχαν στην μετακίνησή τους και στην παραμονή τους εδώ. Αυτά δεν είναι λίγα και γίνονται και πολλά άλλα τα οποία είναι σε εξέλιξη. Δηλαδή και αυτή τη στιγμή είπαμε ότι χρειάζεται «κούρεμα», αυτά που σας έλεγα πριν, του χρέους, δηλαδή μείωση του χρέους, δεν είναι δυνατό να ξεπληρωθεί αλλά με ένα τρόπο που να μην καταρρεύσουν τα ταμεία και οι Έλληνες πολίτες αλλά και οι Ευρωπαίοι. Χρειάζεται δηλαδή περισσότερη Ευρώπη, ο μηχανισμός σταθερότητας να μπορεί να κάνει επανακεφαλαιοποίηση στις τράπεζες, ούτως ώστε έστω στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος να μπορέσουν να επιβιώσουν οικονομίες σαν της Ελλάδας. Και αυτό αποδείχθηκε με την εξέλιξη φυσικά όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και πολλών άλλων χωρών. Η Ιταλία ήδη μπήκε στην ίδια συνταγή και κατεύθυνση και φυσικά όλα τα PIGS που λένε, δηλαδή η Πορτογαλία, η Ισπανία, Ιρλανδία κλπ
Ερ: Οι οποίες χώρες αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα;
Απ: Ακριβώς, είναι κρίση του συστήματος κ. Δαφιώτου και ο αδύνατος κρίκος, ο πρώτος, ήταν η Ελλάδα. Έτσι το αντιμετωπίσαμε από την πρώτη στιγμή και αυτό συνεχίζει να είναι. Υπάρχει μια βαθύτατη κρίση στην Ευρωζώνη η οποία πρέπει να αντιμετωπιστεί. Δεν είναι κάτι το οποίο δέχεται εύκολων απαντήσεων. Αυτό που χρειάζεται είναι να παραμείνουμε στο Ευρώ, φυσικά με την έκφραση της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, με τους τρόπους που είπαμε. Μάλιστα αν αυτό γινόταν από την πρώτη στιγμή δεν θα φτάναμε σήμερα όχι το 2% της Ευρωζώνης όπως είναι η Ελλάδα, αλλά μεγάλες χώρες που έχουν το 25% όπως είναι η Ιταλία να μην οδηγούνται σε κρίση. Αυτό όμως το οποίο θέλω να πω είναι πως σήμερα που ο Παπανδρέου δεν είναι στην Πρωθυπουργία, εμείς κάναμε κριτική, απορρίπταμε την πολιτική του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου, αλλά αυτό που συνέβη δηλαδή η πτώση Παπανδρέου, έχει μια Ευρωπαϊκή διάσταση, η οποία για εμάς σημαίνει παραβίαση της Ευρωπαϊκής νομιμότητας. Ο Παπανδρέου δεν «έπεσε» απλώς λόγο των λανθασμένων κινήσεων και πολιτικών. Έπεσε μετά την Ευρωπαϊκή πίεση. Το ότι η Μέρκελ και ο Σαρκοζί ήταν απέναντι του, όπως και οι υπόλοιποι άλλοι, ο Ρέν με τις εγγυήσεις που ζητούσε, με το δημοψήφισμα το οποίο επέβαλαν και το χρόνο και το περιεχόμενο του. Και τσαλακώθηκε τόσο, ούτως ώστε δεν μπορούσε να αντέξει στις πιέσεις στις Ελληνικές. Δηλαδή να κάνω το ερώτημα: Αν είχε συνεννοηθεί με την Μέρκελ και τον υποστήριζε στην επιλογή του για το δημοψήφισμα εξ αρχής θα έπεφτε τις επόμενες μέρες που πήρε ψήφο εμπιστοσύνης στην βουλή; Όχι βέβαια. Άρα σημαίνει ότι έχουμε μία παρέμβαση βαρύτατου τύπου της Κομισιόν στις πολιτικές εξελίξεις μέσα σε μια Χώρα μέλος. Το ίδιο συνέβη και στην Ιταλία, ο Μπερλουσκόνι έπεσε, παρόλο που σε μας είναι απεχθής η πολιτική του, αλλά λέω τώρα τι συμβαίνει σε σχέση με τα Ευρωπαϊκά όργανα. Έπεσε, ενώ πέρασαν τα μέτρα λιτότητας που ήθελαν οι Μέρκελ και Σαρκοζί και στην Βουλή και στην Γερουσία, που σημαίνει ότι μπορούν να κατεβάζουν κυβερνήσεις. Αυτό το ζήτημα για μας είναι μια βαθύτατη προσβολή στους θεσμούς της Ευρώπης η οποία δεν έχει ενοποιηθεί ώστε να αντιμετωπίζεται σαν μια ενιαία κυβέρνηση. Δεν έχουν την πολιτική νομιμοποίηση να το κάνουν αυτό και αν κάποτε το κάνουμε είναι θέμα και ανεξαρτησίας της Χώρας, αλλά και συντεταγμένης κοινής πολιτικής σε μια άλλη κατεύθυνση που οι ίδιοι λαοί θα το επιτρέψουν. Αν εμείς θεωρούμε τις κυβερνήσεις μας απαράδεκτες, ή ότι ανήκουν στο παλιό πολιτικό σύστημα, οι πολιτικές δυνάμεις που κυριαρχούν, αυτό είναι υπόθεση των ίδιων των πολιτών και όχι των κάθε Μέρκελ και Σαρκοζί.
Ερ: Σας ευχαριστώ γι αυτό και θέλω μιας και μιλάμε για τον Ελληνικό λαό μια απλή ερώτηση που κάνουν όλοι είναι (και απευθύνω το ερώτημα μου σε εσάς κύριε Τρεμόπουλε) γιατί αφού η Ελλάδα έχει όλον αυτόν τον ήλιο, τους ανέμους δεν εκμεταλλευόμαστε ή δεν έχει περάσει με τέτοιο τρόπο στην συνείδηση αλλά και χρηστικά στην Ελλάδα η εκμετάλλευση αυτού του πλούτου; Γιατί είναι πλούτος νομίζω.
Απ: Προφανώς υπάρχει αυτό το ζήτημα. Επανειλημμένα εμείς το θέτουμε και όχι απλά για να προστατευθεί το περιβάλλον αν και αυτό έχει έναν επείγοντα χαρακτήρα. Το ξεχάσαμε ότι δηλαδή η κλιματική αλλαγή μας αφορά. Δεν αφορά κάποια είδη που είναι μακριά, αλλά η κλιματική αλλαγή αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, θα έχει και οικονομικές επιπτώσεις η Ελλάδα που βρέχεται από την θάλασσα. Φανταστείτε να ανέβει 10% η στάθμη της θάλασσας, πόσες ακτές θα καταστραφούν εντελώς, πάει ο τουρισμός, εκτός που θα αναπτυχθούν ασθένειες, ειδή τέτοια τα οποία θα δημιουργήσουνε τεράστια προβλήματα ειδικά στην Μεσόγειο. Σε άλλες χώρες μπορεί κάποιοι να χαίρονται, ας πούμε στα βόρεια της Ευρώπης, όπου θα αποκαλυφθούν εκτάσεις και θα έχουν την δυνατότητα για άντληση πετρελαίου σε περιοχές που πριν δεν προγραμμάτιζαν να κάνουν τίποτα εκεί. Αλλά και σε εκείνες ακόμα τις περιοχές, θα έχουν επιπτώσεις. Σαφέστατα όμως εμάς μας αφόρα ως Μεσόγειο, ως Αιγαίο. Μας ενδιαφέρει λοιπόν πρώτον η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής αλλά ταυτόχρονα και η δημιουργία πράσινων θέσεων εργασίας. Όλα αυτά που αναφέρατε είναι αυτό που λέμε πράσινη οικονομία, επενδύσεις στην βιωσιμότητα, και ταυτόχρονα πιστεύουμε ότι είναι και η διέξοδος στην κρίση. Όταν έχουμε υπολογίσει και αυτό αποτέλεσε καμπάνια για τους Ευρωπαίους πράσινους ότι μπορούν να δημιουργηθούν 5 εκατομμύρια νέες πράσινες θέσεις εργασίας, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που αναφέρατε αλλά και σε πολλά άλλα, στην βιώσιμη οικοδόμηση των κτηρίων, στην ανακατασκευή, στις ηλιακές στέγες, σε πάρα πολλές από αυτές τις κατευθύνσεις που έχουμε μιλήσει αναλυτικά, έχουμε κάνει μια πρόταση για ένα σύμφωνο βιώσιμης ευημερίας που είναι ρεαλιστικά και άμεσα εφαρμόσιμο αυτό. Δεν είναι σχέδια που είναι στο μακρινό μέλλον. Ήδη έχουν γίνει πράξη, μπορεί να αποτελέσουν και λύση στο οικονομικό πρόβλημα στην ανεργία που μαστίζει την Χώρα. Γιατί εδώ που τα λέμε αλλιώς είναι το να κάνεις απλώς εισαγωγή, και αυτά τα εισαγόμενα να κατασκευάζονται εδώ στη Χώρα μας. Δηλαδή δεν μπορείς να πας να αγοράζεις ηλιακά πάνελς από άλλες χώρες, όταν ας πούμε εξήγγειλε η κυβέρνηση, η προηγούμενη εν πάση περίπτωση του ΠΑΣΟΚ ότι θα κάνει ένα μεγάλο φωτοβολταϊκό πάρκο στην Κοζάνη, και εκεί και μετά και από δικές μας προτάσεις λένε ότι θα το κατασκευάσουν και εργοστάσιο το οποίο θα παράγει αυτά. Διαβάζω και πρέπει αυτό να το επιβεβαιώσουμε ότι το συγκεκριμένο εργοστάσιο που θα δώσει θέσεις εργασίας εκεί θα κατασκευάσει τα πάνελς μόνο για να γίνει το φωτοβολταϊκό πάρκο και δεν θα έχει δικαίωμα να κάνει εξαγωγές ή σε άλλες περιοχές. Γιατί; Πολύ απλά γιατί κάποιοι άλλοι ας πούμε οι Γερμανοί, λέμε τώρα τυχαίο παράδειγμα, προστατεύουν τις δικές τους θέσεις εργασίας και τις βιομηχανίες, όπως και η παραγωγή όπλων που τα αγοράζουμε από εκεί στην ουσία είναι από εμάς επιδότηση θέσεων εργασίας στην Γερμανία ή στην Γαλλία. Επομένως θα πρέπει εμείς να αποκτήσουμε αυτονομία, όχι yes man συνεχώς. Εντάξει και πράσινη ανάπτυξη, αλλά εισαγόμενη η τεχνολογία και η κατασκευή, μπορούμε να τα φτιάξουμε εδώ αυτό που λέγανε παλιά από τα ελληνικά χέρια και να παραμείνουν εδώ και οι θέσεις εργασίας και τα οικονομικά οφέλη. Άρα λοιπόν εμείς δεν αρκεί να μιλάμε για πράσινη ανάπτυξη πρέπει να μιλήσουμε για μια πράσινη οικονομία συνολικά με τέτοια χαρακτηριστικά που να επιτρέπουνε μόνιμα να έχουμε τα οφέλη στη χώρα και στους Έλληνες πολίτες.
Ερ.: Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Τρεμόπουλε για την συνομιλία.
Απ.: Και εγώ σας ευχαριστώ για την δυνατότητα που μου δώσατε να επικοινωνήσω μέσω της συχνότητάς σας με τους συμπατριώτες μας, όπου και αν αυτοί βρίσκονται.